Nie musi tu chodzić - chociaż może - o związek romantyczny. Równie dobrze możesz żałować, że rozpadła się ważna dla Ciebie przyjaźń albo bliskość w rodzinie. Oddalaliście się stopniowo od siebie, nie pielęgnowaliście swojej relacji - by pewnego dnia odkryć, że chociaż byliście kiedyś tak blisko, jesteście już dla siebie obcymi ludźmi i przekroczyliście Rubikon, nie da się cofnąć i za późno, by próbować naprawiać coś, co nieodwołalnie się zepsuło...

Ogarnia Cię melancholia na myśl o tym, co było kiedyś i jak wiele blasku Twoje życie straciło z powodu rozpadu tej relacji. A może jednak jest jakiś cień szansy na to, by spróbować od nowa, wyciągnąć rękę i zacząć od zera?

Kiedyś istniało coś, co Cię napędzało, czemu się poświęcałeś całym sobą, co Cię fascynowało, angażowało, rozwijało... pasja stanowiąca treść i radość Twojego życia. W którymś momencie jednak zrezygnowałeś z niej, ponieważ zmusiła Cię do tego szara rzeczywistość. Rachunki do opłacenia, rodzina do utrzymania, dom do prowadzenia... coraz mniej czasu, chęci, możliwości.

Tęsknisz jednak za realizowaniem swojej pasji, którą odłożyłeś na półkę. Może czas wrócić, przynajmniej w pewnym stopniu, do tego, co dawało Ci tak wiele szczęścia?

W zasadzie marzyłeś o czymś zupełnie innym, miałeś kompletnie odmienną wizję na swoje życie zawodowe. Ale gdzieś po drodze dałeś się przekonać głosom tak zwanego rozsądku: że to bez przyszłości, że nie znajdziesz zatrudnienia, że nie poradzisz sobie z konkurencją, że nie będziesz miał szans się w tym spełnić... Posłuchałeś, wybrałeś co innego i dzisiaj tego żałujesz, ponieważ masz poczucie, że gdybyś podążył za marzeniami, dzisiaj czułbyś się szczęśliwszy i witałbyś każdy dzień w pracy z uśmiechem.

A może nie jest jeszcze za późno, by zdobyć się na odwagę, wykonać zwrot o 180 stopni i zupełnie się przekwalifikować w zgodzie z tym, co dyktuje Ci serce?

W Twoim życiu istniała taka jedna, wyjątkowa osoba... być może przyjaźniliście się, a może wzdychałeś do niej z daleka, nie mając odwagi się zbliżyć. Powtarzałeś sobie, że czas zebrać się w sobie i wziąć byka za rogi, zaryzykować i wyznać, co leży Ci na sercu - nigdy jednak tego nie zrobiłeś.

Bałeś się porażki, bólu, odrzucenia... tymczasem czas mijał, oboje ułożyliście sobie życie i poszliście własnymi drogami. Zdarza się jednak, że nachodzi Cię pytanie bez odpowiedzi: co by było, gdy jednak...

Doszło do gwałtownej kłótni, padło wiele bardzo przykrych, emocjonalnych słów. W nerwach powiedzieliście sobie rzeczy niewybaczalne. Wyrósł między Wami mur. Zaparliście się i żadne nie chciało wyciągnąć ręki, przeprosić i porozmawiać. Nagle tej osoby zabrakło. Zupełnie się tego nie spodziewałeś, zawsze sądziłeś, że jest jeszcze dużo czasu. Dzisiaj żałujesz, że byłeś taki uparty, że trzeba było schować dumę do kieszeni i zrobić pierwszy krok.

Tyle rzeczy pozostało przez to niedokończonych i nigdy już nie będzie można ich naprawić. Żałujesz ogromnie, zwłaszcza jeśli stwierdzasz, że właściwie to nie pamiętasz, o co tak strasznie się ścięliście.

Pojawiła się znienacka niczym wielki prezent od losu: wielka szansa z gatunku takich, które trafiają się raz w życiu, otwarta furtka, szeroka brama do sukcesu! Ty zaś zawahałeś się w progu i nie wykorzystałeś okazji wystarczająco szybko. I przepadło, szansa odpłynęła, a Ty zostałeś na lodzie. Teraz żałujesz, że nie byłeś wystarczająco odważny, szybki czy spostrzegawczy.

Masz wrażenie, że gdyby szansa się powtórzyła, postąpiłbyś zupełnie inaczej. Uważaj tylko, by rozpaczając nad okazją, która minęła, nie przegapić nowej, która się pojawi!