-
1
Wyobraź sobie, iż Twój partner sugeruje, żebyście "zrobili sobie przerwę" i "dali nieco przestrzeni". Jak reagujesz?
-
To nic takiego, w zasadzie nadal jesteśmy razem, prawda?
-
Nie dam sobie rady, przecież ta osoba jest całym moim światem...
-
Chyba sobie żartuje! Jak może mi robić coś takiego?
-
Jest mi żal, ale mam dość siły, by sobie z tym poradzić.
-
Musiałam popełnić jakiś błąd, co zrobiłam źle?
-
-
2
Kto ponosi winę za rozpad Waszego związku?
-
To już nie ma znaczenia, to niczego nie zmieni.
-
Oczywiście on i ta harpia, która go omotała.
-
Prawdopodobnie ja - popełniłam tyle błędów...
-
On, zresztą czego innego można się spodziewać po takiej osobie?
-
Myślę, że oboje ponosimy odpowiedzialność.
-
-
3
Co czujesz, wspominając okres, gdy byliście parą?
-
Wściekłość.
-
Raz tęsknotę, raz zimną obojętność.
-
Żal i rozczarowanie.
-
Głęboki smutek i bezradność.
-
Nostalgię, ale z uśmiechem wspominam dobre chwile.
-
-
4
Czy są szanse, byście kiedyś do siebie wrócili?
-
To nie byłaby dobra decyzja. Oboje jesteśmy już inni.
-
Pewnie, przecież idealnie do siebie pasujemy.
-
Zrobię wszystko, żeby tak było.
-
Jeszcze za mną zatęskni, a wtedy mu pokażę!
-
Już w to nie wierzę i strasznie mnie to boli.
-
-
5
Czy czujesz się gotowa na nowy związek?
-
Przecież jeszcze nie wszystko stracone, wystarczy naprawić błędy.
-
Chętnie bym zobaczyła, jak mój były skręca się z zazdrości.
-
Nie, przecież mam już osobę, którą kocham!
-
Nie i nie wiem, czy kiedyś w ogóle będę.
-
Tak, z czasem spotkam miłość, ale na razie zajmuję się głównie własnym życiem.
-
-
6
Gdyby Twój partner pojawił się teraz przed Tobą...
-
Zaczęłabym krzyczeć na niego i płakać.
-
Rzuciłabym mu się w objęcia.
-
Starałybym się go namówić, byśmy spróbowali jeszcze raz.
-
Pozdrowiłabym go, uśmiechnęła się i szczerze życzyła mu szczęścia.
-
Nie wiedziałabym, jak się zachować.
-
-
7
Za czym najbardziej tęsknisz?
-
Wcale nie tęsknię - odcięłam się zupełnie.
-
Za tym, jak mnie rozśmieszał.
-
Za czułością i fizyczną bliskością.
-
Za wszystkim tym, co robiliśmy razem.
-
Za rozmowami, które prowadziliśmy.
-
-
8
Czy sądzisz, że moglibyście zostać przyjaciółmi?
-
Nie, bo to by oznaczało definitywny koniec związku.
-
Być może, jeśli przyjdzie to naturalnie.
-
Nie, zbyt wiele między nami żalu i goryczy.
-
Tak, a może z czasem znów będzie z tego coś więcej.
-
Na pewno nie, nienawidzę go.
-
-
9
Jaką w tym momencie masz o sobie opinię?
-
Jestem oszołomiona i niepewna.
-
Mam poczucie, że nie zasługuję na szczęście.
-
Jestem silna i panuję nad swoim życiem.
-
Jestem beznadziejna i do niczego się nie nadaję.
-
Mogłabym góry przenosić, jestem hiperkreatywna!
-
W jakiej fazie żałoby po rozstaniu jesteś?
-
Wynik
Zaprzeczenie
Oczywiście zdajesz sobie sprawę, że doszło do rozstania, ale Twój umysł nie jest w stanie się z tym pogodzić. Jesteś w szoku, a Twoje zaprzeczenie może przyjmować rozmaite formy.
Możesz udawać sama przed sobą, że rozstanie nie miało miejsca i zachowywać się tak, jakbyście byli nadal razem. Możesz dopuszczać się irracjonalnych zachowań, zarzucać byłego partnera wiadomościami i smsami, albo wręcz odwrotnie - odciąć emocje, głosić, że sytuacja w ogóle Cię nie zabolała, głośno szydzić na forum publicznym i ostro reagować na wszelkie próby sugestii, że jednak przeżywasz. -
Wynik
Gniew
Do głosu dochodzi złość i wściekłość - na partnera, że zachował się w określony sposób, na siebie samych, że daliśmy się oszukać, na osobę, z którą nasz partner wszedł w nowy związek bądź na przyjaciół, którzy nie stanęli na wysokości zadania.
O ile gniew dobrze jest przeżyć intensywnie, nie starając się go tłumić, o tyle lepiej nie słuchać tego, co nam podpowiada. Można fantazjować na temat zemsty, ale bez faktycznego wprowadzania tego w życie - dla własnego dobra. W tej fazie żałoby bardzo pomocna okazuje się intensywna aktywność fizyczna. -
Wynik
Negocjacja
Najbardziej złożony i najbardziej indywidualnie przeżywany z każdych etapów. Jesteśmy rozdarci między próbą uporządkowania zawalonych podstaw naszego dotychczasowego życia a zwątpieniem i zaprzeczeniem. Zadajemy sobie setki pytań, zastanawiamy się, czy gdybyśmy byli inni bądź postąpili inaczej, uniknęlibyśmy rozstania.
Zaklinamy rzeczywistość i targujemy się - osoby wierzące w tej fazie intensywnie się modlą. Inni szukają w sieci zaklęć magicznych, jeszcze inni zwierzają się zupełnie przypadkowym osobom. To okres mierzenia się z odpowiedzialnością i wynoszenia nauki na przyszłość. -
Wynik
Depresja
Okres przeżywany przez niektórych tak głęboko, że wymaga to wsparcia specjalisty. Emocje są bardzo intensywne i bolesne. Mamy skłonność do zamykania się w sobie, pogrążania w apatii, ograniczania do minimum kontaktów towarzyskich.
W tej fazie kluczowe jest zmierzenie się z własnymi uczuciami, nazwanie ich (bezsilność, żal, lęk, przytłoczenie, złość?) i znalezienie ich bezpośrednich przyczyn (na co jestem zły, za czym konkretnie tęsknię, czego mi żal?). Starajmy się nie pogrążać w pustce i przyjąć wyciągane do nas pomocne dłonie. -
Wynik
Akceptacja
Końcowy stan, w którym pogodziliśmy się ze stratą, możemy zacząć planować i aktywnie działać. Nagle uświadamiamy sobie, że weszliśmy w nowy etap, znajdujemy się w zupełnie nowym miejscu i jesteśmy kimś innym niż osoba, którą definiowało to, co już odeszło.
Ta faza może pojawić się niespodziewanie bądź nadchodzić stopniowo, ale zawsze w końcu się pojawia, nawet jeśli straciliśmy już na to nadzieję. Zaczynamy w końcu myśleć o sobie, wracamy myślą do etapu targowania się i wyciągamy wnioski z popełnianych błędów, zamiast się nimi bezproduktywnie zadręczać.